τηλεφωνική συνομιλία
"Βγηκαν τα καυλακια παγανια" σχολιαζε ο αλλος, διπλα μου, στο τηλεφωνο, με εντονη φωνη κι οπως μου φανηκε ερεθισμενη. Οχι πανω απο τριαντα χρονων, με γυαλια ηλιου, καφε που εβραζε μεσα στο πλαστικο ποτηρι του και τσιγαρο στο χερι. Εκλεισα το βιβλιο μου, προσποιηθηκα πως εβαλα ν' ακουσω μουσικη κι επικεντρωθηκα σε αυτα που ελεγε. Ο τηλεφωνικος διαλογος κρατησε ωρα. Η χαρα του κοινωνικου παρατηρητη, του κουτσομπολη επι το λαικοτερον, οι συζητησεις των αλλων. Αυτη τη φορα ομως, η συγκεκριμενη διαδικασια αποδειχτηκε ενα μαρτυριο για μενα (και καλα να παθω εδω που τα λεμε), καθως ηταν ενας διαλογος μεταξυ δυο αντρων για τις γυναικες, σεξιστικος μεχρι το κοκκαλο. Ευτυχως, που ο απροσδοκητος συντροφος της σημερινης κυριακατικης βολτας στον κηπο δεν ειχε αντιληφθει την παρουσια μου.
"Ναι, ρε, με κοιταξε! Μια κινηση ηθελε και το γκομενακι θα επεφτε στα ποδια μου. [...] Και μια πιπα να μου επαιρνε θα ηταν καλα αλλα εκεινη τη στιγμη δεν ειχα ορεξη. [...] Ναι, ρε μαγκα, το καλοκαιρι μολις ξεκινησε. Και βεβαια θα βρουμε να γαμησουμε...". Κι η ωρα κυλουσε με τον ιδιο τροπο, με σχολια για την προκλητικη ενδυμασια των κοριτσιων, για ευκολες τουριστριες που μεθανε ακομα πιο ευκολα, για βραδινες εξοδους στα "αμερικαναδικα" στο παλιο λιμανι, για περιπετειες της μια νυχτας στον Πλατανια που ολα ομως κατεληγαν σ' ενα αοριστο προγραμματισμο, πολυ συνηθισμενο για οσους γνωριζουν πραγματα και καταστασεις, του τυπου "θα βρουμε και θα κανουμε, οταν κι εφοσον...". Δεν αντεξα και γελασα με τη σκεψη οτι ο σεξιστης φιλος μας, ηταν ενα απο εκεινα τα χαμαντρακια που το παιζουν καποιοι στις παρεες τους ενω στην πραγματικοτητα ειναι δειλοι κι ατολμοι για να κανουν οτιδηποτε. Αλλα σοβαρευτηκα αμεσως, οταν η λογικη, μου υπενθυμισε οτι τετοιοι τυποι δεν θα ειχαν κανενα προβλημα να χτυπησουν αυριο τη συζυγο τους μονο και μονο για να αποδειξουν πως ειναι αντρες.
Σε αυτο το σημειο ξεκινησα να φυγω, βαρεθηκα, κουραστηκα, η ωρα ηταν περασμενη και το στομαχι μου χορευε τσαμικο απ' την πεινα. Ο τυπος μιλουσε ακομα στο τηλεφωνο, τωρα γκρινιαζε γιατι οι γυναικες "εχουν αλλαξει πολυ ρε φιλε, θελουν μονο χρηματα και αυτοκινητα. Δεν γινεται, καποιος πρεπει να τους κοψει τον βηχα...". Κι αλλα ηχηρα παρομοια. Δεν ειχα απομακρυνθει πολυ οταν τον πλησιασε μια γυναικα με γρηγορο κι αποφασιστικο βημα. Εμοιαζε κι ηταν ενοχλημενη για καποιο λογο, μιλουσε νευρικα και με ενταση. Ειχαν οπως φαινεται, μια καποια οικειοτητα. Αποδειχτηκε οτι ειχαν βαθυτερη σχεση, ο διαλογος που ακολουθησε ειναι χαρακτηριστικος. "Ρε Χρηστο, την ψυχη θα μας βγαλεις. Σου καναμε τοσες αναπαντητες, γιατι δεν το σηκωνεις; Ολο στο τηλεφωνο μιλας! Ελα, φευγουμε, κι ο πατερας σου εχει δουλεια..." "Εγινε μαμα, ερχομαι" απαντησε χωρις να φερει αντιρρηση ο επιδοξος εραστης. Σηκωθηκε βιαστικα απο το παγκακι, αν και με καποια δυσκολια λογω των παραπανω κιλων του, ταλαντευτηκε μεχρι να ξεμουδιασει, ειπε κατι στο τηλεφωνο και ακολουθησε τη γυναικα που ειχε αποκαλεσει "μαμα" πετωντας παραλληλα την σβησμενη απο ωρα γοπα του πανω στο εδαφος του δημοτικου κηπου.
____________________________________________________________
γράφει (και παρατηρεί) ο Ειρηναίος Μαράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου