#books #reviews #StephenKing #ColoradoKid
Το Παιδί από το Κολοράντο
(Colorado Kid) Stephen King
Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη
Εκδόσεις BELL
Αυτό το βιβλίο του Στίβεν Κινγκ ίσως να συμπεριλαμβάνεται στη σειρά με τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία του Μαιτρ της φαντασίας και του τρόμου. Πολύ περιληπτικά μπορούμε να πούμε πως μέσα στους θαυμαστές του υπάρχουν δύο πολύ διακριτές τάσεις αναγνωστών σχετικά με το βιβλίο: αυτοί οι ιδιαίτερα πιστοί αναγνώστες που το διαβάζουν με ενθουσιασμό ως κάτι το αρκετά διαφορετικό σε σχέση με άλλα έργα του Κινγκ - που όμως δεν παύει να είναι ένας καθαρόαιμος Κινγκ, εστιάζοντας για παράδειγμα στην άνεση της γραφής του και αυτοί, επίσης πιστοί αναγνώστες που θεωρούν, όχι άδικα ως ένα βαθμό, ότι το βιβλίο παρόλες τις αφηγηματικές αρετές του, υστερεί τόσο στην ανάπτυξη της ιστορίας όσο και στο ότι δεν δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση στο μυστήριο που αναπτύσσει στις προηγούμενες, μόλις 190 σελίδες. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι η υπόθεση του βιβλίου θα αναπτύσσονταν πολύ καλύτερα εάν είχε μεγαλύτερη έκταση. Προφανώς αυτό ισχύει στο ακέραιο. Αλλά η βασική ένσταση, κι αντίθετα από την ξεκάθαρη ερμηνεία του ίδιου του συγγραφέα στο τέλος του Παιδιού, είναι ότι στερεί από τον αναγνώστη την λύση της υπόθεσης και φυσικά, την έκπληξη που θα μπορούσε αυτή να περιέχει. Προσφέρει όμως μια άλλη έκπληξη, καθ' όλα επιτυχημένη και απρόβλεπτη.
Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να πούμε πως Το Παιδί από το Κολοράντο είναι μία άσκηση γραφής, ένα λογοτεχνικό μάθημα σε αναγνώστες και επίδοξους συγγραφείς για το πως γράφεται μια ιστορία, με απλά υλικά, με κάποιο κέφι ίσως, χωρίς να είναι ανάγκη να υπάρχουν πολύπλοκες αναλύσεις, χαρακτήρες και μυστήρια αλλά κι ένα παιγνίδι που ανεξάρτητα από την λύση του σχετικού μυστηρίου, αν υπάρχει βέβαια λύση - ο συγγραφέας έχει διάφορες εκδοχές στο μυαλό του, διασκεδάζει και ψυχαγωγεί τον αναγνώστη.
Αλλά μάλλον πως οι δικές μας αναλύσεις είναι περιττές μπροστά σε όσα γράφει ο ίδιος ο Στίβεν Κινγκ στον επίλογο του:
"Στη συγκεκριμένη υπόθεση, εμένα δεν με ενδιέφερε η λύση, αλλά το μυστήριο. Γιατί το μυστήριο ήταν εκείνο που με έκανε να επιστρέφω στην ιστορία μέρα με τη μέρα. Σκεφτείτε ότι ζούμε μέσα σε έναν ιστό μυστηρίου και ότι απλώς το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που διαγράψαμε τη λέξη και την αντικαταστήσαμε με μία που μας αρέσει καλύτερα, τη λέξη πραγματικότητα. Από πού ερχόμαστε; Πού πάμε; Δεν ξέρω. Πολλά δόγματα μας διαβεβαιώνουν ότι έχουν τις απαντήσεις, αλλά οι περισσότεροι από μας έχουμε την υποψία πως όλα αυτά ίσως δεν παρά μία μικρή κομπίνα για να γεμίζει ο δίσκος. Στο μεταξύ είναι σαν να παίζουμε ψυχαναγκαστικά μπάλα όσο διαρκεί η ελεύθερη πτώση μας από το Κάπου στο Δεν Έχω Ιδέα Πού. Είναι τρέλα να μπορείς να ζεις με αυτό χωρίς να τρελαίνεσαι, αλλά είναι και ωραίο. Γράφω για να ανακαλύψω τι πιστεύω κι αυτό που ανακάλυψα με το Παιδί από το Κολοράντο είναι πως ενδέχεται να είναι η ομορφιά του μυστηρίου αυτό που μας επιτρέπει να διατηρούμε τα λογικά μας για όσο πιλοτάρουμε το εύθραυστο σαρκίο μας μέσα σε αυτόν τον κόσμο που είναι ένας αγώνας καταστροφής. Πάντα θα θέλουμε να μάθουμε τι έγινε με το Παιδί από το Κολοράντο, αλλά ίσως είναι προτιμότερο το θέλω απ' το ξέρω."
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με αυτή την ερμηνεία, με αυτά τα συμπεράσματα. Θα συμπληρώσουμε μάλιστα ότι ο ταλαντούχος, αναγνωρισμένος, πλούσιος μα και με ευρύτατη θεματολογία συγγραφέας Στίβεν Κινγκ είναι ένας μάστορας της μικρής λογοτεχνικής φόρμας τόσο όσο και στα μεγαλύτερα έργα του, ο οποίος αποδομεί με ένα τρόπο, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία, και την κουλτούρα του χάππυ εντ που κυριαρχεί στην σύγχρονη αμερικανική και δυτική παράδοση του θεάματος. Είναι μάλιστα ένα από τα βιβλία που προτείνουμε για ανάγνωση, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι ο (νέος και όχι μόνο) αναγνώστης του Στίβεν Κινγκ δεν πρέπει να περιοριστεί σε αυτό.
Βαθμολογία: 7.5-8/10
Ειρηναίος Μαράκης / BookS • ComicS • CinemA Reviews
Το Παιδί από το Κολοράντο
(Colorado Kid) Stephen King
Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη
Εκδόσεις BELL
Αυτό το βιβλίο του Στίβεν Κινγκ ίσως να συμπεριλαμβάνεται στη σειρά με τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία του Μαιτρ της φαντασίας και του τρόμου. Πολύ περιληπτικά μπορούμε να πούμε πως μέσα στους θαυμαστές του υπάρχουν δύο πολύ διακριτές τάσεις αναγνωστών σχετικά με το βιβλίο: αυτοί οι ιδιαίτερα πιστοί αναγνώστες που το διαβάζουν με ενθουσιασμό ως κάτι το αρκετά διαφορετικό σε σχέση με άλλα έργα του Κινγκ - που όμως δεν παύει να είναι ένας καθαρόαιμος Κινγκ, εστιάζοντας για παράδειγμα στην άνεση της γραφής του και αυτοί, επίσης πιστοί αναγνώστες που θεωρούν, όχι άδικα ως ένα βαθμό, ότι το βιβλίο παρόλες τις αφηγηματικές αρετές του, υστερεί τόσο στην ανάπτυξη της ιστορίας όσο και στο ότι δεν δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση στο μυστήριο που αναπτύσσει στις προηγούμενες, μόλις 190 σελίδες. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι η υπόθεση του βιβλίου θα αναπτύσσονταν πολύ καλύτερα εάν είχε μεγαλύτερη έκταση. Προφανώς αυτό ισχύει στο ακέραιο. Αλλά η βασική ένσταση, κι αντίθετα από την ξεκάθαρη ερμηνεία του ίδιου του συγγραφέα στο τέλος του Παιδιού, είναι ότι στερεί από τον αναγνώστη την λύση της υπόθεσης και φυσικά, την έκπληξη που θα μπορούσε αυτή να περιέχει. Προσφέρει όμως μια άλλη έκπληξη, καθ' όλα επιτυχημένη και απρόβλεπτη.
Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να πούμε πως Το Παιδί από το Κολοράντο είναι μία άσκηση γραφής, ένα λογοτεχνικό μάθημα σε αναγνώστες και επίδοξους συγγραφείς για το πως γράφεται μια ιστορία, με απλά υλικά, με κάποιο κέφι ίσως, χωρίς να είναι ανάγκη να υπάρχουν πολύπλοκες αναλύσεις, χαρακτήρες και μυστήρια αλλά κι ένα παιγνίδι που ανεξάρτητα από την λύση του σχετικού μυστηρίου, αν υπάρχει βέβαια λύση - ο συγγραφέας έχει διάφορες εκδοχές στο μυαλό του, διασκεδάζει και ψυχαγωγεί τον αναγνώστη.
Αλλά μάλλον πως οι δικές μας αναλύσεις είναι περιττές μπροστά σε όσα γράφει ο ίδιος ο Στίβεν Κινγκ στον επίλογο του:
"Στη συγκεκριμένη υπόθεση, εμένα δεν με ενδιέφερε η λύση, αλλά το μυστήριο. Γιατί το μυστήριο ήταν εκείνο που με έκανε να επιστρέφω στην ιστορία μέρα με τη μέρα. Σκεφτείτε ότι ζούμε μέσα σε έναν ιστό μυστηρίου και ότι απλώς το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που διαγράψαμε τη λέξη και την αντικαταστήσαμε με μία που μας αρέσει καλύτερα, τη λέξη πραγματικότητα. Από πού ερχόμαστε; Πού πάμε; Δεν ξέρω. Πολλά δόγματα μας διαβεβαιώνουν ότι έχουν τις απαντήσεις, αλλά οι περισσότεροι από μας έχουμε την υποψία πως όλα αυτά ίσως δεν παρά μία μικρή κομπίνα για να γεμίζει ο δίσκος. Στο μεταξύ είναι σαν να παίζουμε ψυχαναγκαστικά μπάλα όσο διαρκεί η ελεύθερη πτώση μας από το Κάπου στο Δεν Έχω Ιδέα Πού. Είναι τρέλα να μπορείς να ζεις με αυτό χωρίς να τρελαίνεσαι, αλλά είναι και ωραίο. Γράφω για να ανακαλύψω τι πιστεύω κι αυτό που ανακάλυψα με το Παιδί από το Κολοράντο είναι πως ενδέχεται να είναι η ομορφιά του μυστηρίου αυτό που μας επιτρέπει να διατηρούμε τα λογικά μας για όσο πιλοτάρουμε το εύθραυστο σαρκίο μας μέσα σε αυτόν τον κόσμο που είναι ένας αγώνας καταστροφής. Πάντα θα θέλουμε να μάθουμε τι έγινε με το Παιδί από το Κολοράντο, αλλά ίσως είναι προτιμότερο το θέλω απ' το ξέρω."
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με αυτή την ερμηνεία, με αυτά τα συμπεράσματα. Θα συμπληρώσουμε μάλιστα ότι ο ταλαντούχος, αναγνωρισμένος, πλούσιος μα και με ευρύτατη θεματολογία συγγραφέας Στίβεν Κινγκ είναι ένας μάστορας της μικρής λογοτεχνικής φόρμας τόσο όσο και στα μεγαλύτερα έργα του, ο οποίος αποδομεί με ένα τρόπο, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία, και την κουλτούρα του χάππυ εντ που κυριαρχεί στην σύγχρονη αμερικανική και δυτική παράδοση του θεάματος. Είναι μάλιστα ένα από τα βιβλία που προτείνουμε για ανάγνωση, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι ο (νέος και όχι μόνο) αναγνώστης του Στίβεν Κινγκ δεν πρέπει να περιοριστεί σε αυτό.
Βαθμολογία: 7.5-8/10
Ειρηναίος Μαράκης / BookS • ComicS • CinemA Reviews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου