Τζέιμς Ελρόι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ Κατασκοπεύει σαν ματάκιας την αμερικανική ιστορία

Ο Τζέιμς Ελρόι ολοκληρώνει την τριλογία του «Ο αμερικανικός υπόκοσμος», όπου παρουσιάζει την πρόσφατη ιστορία της χώρας του χωρίς να μασάει τα λόγια του

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ | Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011 
 

O Τζέιμς Ελρόι ολοκληρώνει με το μυθιστόρημα αυτό την τριλογία του «Ο αμερικανικός υπόκοσμος», όπου πραγματεύεται την πρόσφατη αμερικανική ιστορία.

Το πρώτο μέρος, το Αμερικανικό ταμπλόιντ, που διαδραματίζεται την περίοδο 1958-1963 και τελειώνει με τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, εκδόθηκε το 1995. Το δεύτερο, το Αμερικανικό ταξίδι θανάτου (πρωτότυπος τίτλος Τhe Cold Six Τhousand ), που αφορά τα χρόνια 1963-1968 και σταματάει στις δολοφονίες των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ρόμπερτ Κένεντι, εκδόθηκε το 2001. Το αίμα δεν σταματάει ποτέ αρχίζει το καλοκαίρι του 1968 και τελειώνει τον Μάιο του 1972 με τον θάνατο του Εντγκαρ Χούβερ, διευθυντή του FΒΙ. Αυτά είναι τα ιστορικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στην πλοκή (υπάρχουν και άλλα τρία μικρότερης εμβέλειας που δρουν σε αυτήν, ο Χάουαρντ Χιουζ, εκατομμυριούχος, ναρκομανής, ο Σόνι Λίστον, μαύρος πυγμάχος, ακροδεξιός, αλκοολικός και ναρκομανής, και ο Σαλ Μινέο, ηθοποιός δεύτερης κατηγορίας, πληροφοριοδότης του FΒΙ στον καλλιτεχνικό χώρο). Ειδικά ο Χούβερ (1895-1972), ο άνθρωπος που διοίκησε το FΒΙ, από το 1935 που ιδρύθηκε ως τον θάνατό του, είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα γεγονότα, τα πραγματικά και τα επινοημένα.

Αιματηρή ληστεία

Το αφεντικό του FΒΙ Εντγκαρ Χούβερ (αριστερά) με τον πρόεδρο Τζον Κένεντι. Ο Ελρόι χρησιμοποιεί τον Χούβερ ως τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα γεγονότα που εξιστορεί, τα πραγματικά και τα επινοημένα

Οσο για τους επινοημένους ήρωες, ξεκινούν τη δράση τους στις 24 Φεβρουαρίου του 1964, όταν στο Λος Αντζελες γίνεται μια αιματηρή ληστεία: ένα τεθωρακισμένο αμάξι της εταιρείας Ουέλς Φάργκο δέχεται επίθεση από τρεις μασκοφόρους, οι οποίοι αρπάζουν το πολύτιμο φορτίο με χαρτονομίσματα και σμαράγδια. Ενας από αυτούς είναι ο Ντον Κράτσφιλντ, ιδιωτικός ντετέκτιβ, νεαρής ηλικίας, ηδονοβλεψίας, αντικομμουνιστής, που δουλεύει για ένα γραφείο ερευνών. Ο ίδιος αυτοσυστήνεται (υποτίθεται ότι γράφει βιβλίο) ως εξής: «Κατασκόπευα σαν ματάκιας τέσσερα χρόνια από την ιστορία μας. Ηταν μια ληστεία οχήματος και μια υπόθεση εκβιασμού... Παρακολουθούσα κόσμο. Εβαζα κοριούς, παγίδευα τηλέφωνα, έπιανα με ελλειπτικό τρόπο τα μεγάλα γεγονότα... Το ρεπορτάζ μου στηρίζεται σε αξιόπιστες διαδόσεις και σε κουτσομπολιά από τα μέσα. Το πιστοποιεί μια τεράστια έρευνα σε αρχεία. Το βιβλίο προκύπτει από κλεμμένα δημόσια έγγραφα και υπεξαιρεμένα προσωπικά ημερολόγια... Είμαι εκτελεστής λογοτεχνικής διαθήκης και προβοκάτορας». Στη συνέχεια γνωρίζουμε και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της ιστορίας.

Ασφαλώς η αιματηρή ληστεία και τα επακόλουθά της, ενώ αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ιστορίας, δεν είναι τίποτε μπροστά στα γεγονότα στα οποία αναφέρεται το μυθιστόρημα. Ο Ελρόι μπαίνει στο σώμα της ελίτ που κυβερνά τις ΗΠΑ και αποκαλύπτει τα παρασκήνια και τις συνωμοσίες που διεξάγονται για τη διεκδίκηση, τη διατήρηση και τη νομή της εξουσίας με πρόσχημα τον αγώνα κατά του κομμουνισμού.

Το σεξ κυριαρχεί

Είναι εντυπωσιακό το ότι το σεξ κυριαρχεί σε όλες τις σελίδες του μυθιστορήματος.Οι ήρωες και οι ηρωίδες ερωτεύονται,μοιχεύουν (συναντάμε συχνά τη μόνιμη επωδό του ΕλρόιCherchez la femmeπου βρίσκουμε και σε άλλα έργα του), σχετίζονται με πόρνες, βιάζουν,βλέπουν πορνοταινίες.Ο συγγραφέας δεν παραλείπει να υιοθετήσει τα κουτσομπολιά σεξουαλικού περιεχομένου που αφορούν τους αστέρες του Χόλιγουντ.Γίνεται αναφορά στη Νάταλι Γουντ,στον Τζέιμς Ντιν,στον Ροκ Χάντσον, στον Μάρλον Μπράντο,στη Λάνα Τάρνερ,στην Αβα Γκάρντνερ,στην Τζιν Σίμπεργκ,όλοι φακελωμένοι από το FΒΙ του Χούβερ.Στον λογοτεχνικό κόσμο του Ελρόι δεν υπάρχουν ήρωες καλοί και κακοί.Ολοι τους είναι κακοί (δολοφόνοι,πράκτορες,ληστές,πληροφοριοδό- τες,καταδότες,ναρκομανείς,βαποράκια),αλλά ορισμένοι έχουν και θετικές πλευρές,λ.χ.

εκείνοι που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.Ολόκληρη η τριλογία αποτελεί λογοτεχνικό άθλο,καθώς ο Ελρόι μιλάει για την Αμερική,τη χώρα του,χωρίς να μασάει τα λόγια του,χωρίς να φοβάται για τους χαρακτηρισμούς που εξαπολύει κατά πάντων.Με την αφηγηματική του δεινότητα ξετυλίγει τις ιστορίες του που δένονται αριστουργηματικά με την Ιστορία,αδιαφορώντας για τις πιθανές αντιδράσεις.Θυμίζουμε την πρώτη φράση από τοΑμερικανικό ταμπλόιντ:«Η Αμερική δεν υπήρξε ποτέ αθώα.Χάσαμε την παρθενιά μας στα μισά του δρόμου και μετά κοιτάζουμε το παρελθόν μας δίχως μετάνοια».Επαινοι ταιριάζουν και στον μεταφραστικό άθλο του Ανδρέα Αποστολίδη,που κατάφερε να μεταφέρει στα καθ΄ ημάς τη σκληρή γλώσσα του συγγραφέα,τη γεμάτη αργκοτικές φράσεις και λέξεις.

Διαβάστε περισσότερα:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=381352&dt=30/01/2011#ixzz1CnTMBlA4